-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 5782
مدح و شهادت حضرت عباس علیه السلام
کودکان چشم به راهـند که سـقـا بـرسد کـاش از این سـفـر دور خـدایـا بـرسـد نـگـرانـنـد کـه بـا بـارش تـیـر و نـیـزه دست و چشم و علم و مشک، به دریا برسد؟ دشت هم ملتهب ازغصه طفلان شده است نـکـنــد آب بـدون عـمــو ایـنـجا بـرسـد رنگ و بوی خوشی ازاهل حرم دور شود با قـد خـم اگر از علـقـمــه مولا برسـد مشک هم اشک به بی دستی او می ریزد کاش یک قطره از این مشک به دریا برسد بر اخا خواندنش آنقدر صبـوری کرده تا که اذن از طرف حضرت زهرا برسد در شب قدر دو چشم تو اسیریم هـنوز تا که از جانب تو مژدۀ « منّا » برسد واژه ها پـشت سر هم به تو رو آوردند تا که این شعر به دست تو به امضا برسد
: امتیاز
|
 |
 |
زبانحال حضرت قاسم با سید الشهدا علیه السلام
بس که زخم ازچارسوبنشسته بر زخم تنم پیرهن مانند تن، تن گشته چون پیراهنم گشتــه ام نقش زمین مگذار پــامـالـم کنند گر چه پرپر گشته ام آخرگل این گلشنم بی زره آورده ام رو جـانب میـدان عشق تا بدن صد چاک تر گردد به زخم آهنم دوش با من گفتی ای جان عمو قربـان تو آن که در راه عـمــو باید فـدا گردد منم زودتربشتاب و جسمم را ببرگیر ای عمو زآنکه میخواهم درآغوش تودست وپا زنم من به جای اکبر و تو نیزهمچون مجتبی دست افکن چون پدر ازمرحمت برگردنم (میثم) از این آتش سوزان دل و جان را بسوزد تا زسوزت شعله بر خلق دو عـالم افکنم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت حضرت قاسم علیه السلام
از خیمه خرامید قد و قــامت قــاسم قرص قمر آل حسن حضرت قاسم دل میبرد از اهل حرم طلعت قاسم یاد حسن احیا شده از حالت قــاسم در چشم خریدار ، عقیق یـمن آمـــد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد این قامت رعنا به حرم کرده قیامت تکرارِ حسن آمده با هیبت و عـزت پوشیده کفن جای زره بر قد وقامت شاید که بگیرد زعمو هدیة رخصت سربــاز سپـــاه علیِ بت شکن آمــد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد در پیش نگاه حرم و دیده ی عباس شد راهی میدان ثمر باغ گل یاس میریخت زچشمان عمو بارش الماس میدید از آن دور،عدواین همه احساس بر مقدم او نُقل وگلِ یـــاسمن آمــد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد افکند نقاب از رخ وسربند عیان شد یا زینبِ پیشانیِ او ورد زبـــان شد فریاد اَن ابن الحسنش نُقل دهان شد این همهمه در لشگر کفار بیان شد این کیست که جای زِرهش با کفن آمد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد ناگــاه رقیبانِ دغـل حیــلــه نمودنـد روبَه صفتانی که ز هــر طایفه بـودند گِردِ یلِ نامیِ حسن حـلـقــه گشودند هر لحظه براین حصر، زکفارفزودند از هــر طرفَش نـیـزه میان بدن آمد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد آن قامت رعنا و همان آیت سبحــان با نیزه و شمشیر،هم آغوش، شد این سان فریاد زد از زیر سم مرکبِ عدوان این سینه ی بشکسته فدای تو عموجان زهــرا به کنار تن بی جــان من آمد انگار به یاری حسینش ، حـسن آمد
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال سیدالشهدا با حضرت قاسم علیه السلام
اشکهای حسن از چشم تــرت میریزد نالۀ اهـــل حــرم دور و برت میریزد پسرم با رجزت لرزه به میــدان افتاد هیبت لشگری از این جگرت میریزد گرچه با باقی عـمـامه رخت را بستم جذبه حیــدری ات از نظرت میریزد ازتماشای تو یک دشت به تکبیرافتاد جلوه ی ذات خدا از شجرت میریزد حمله ای سوی عدوکردی وسرهامیریخت لشگر ابــرهـه با یک گذرت میریزد دورتا دور تو خاراست گلم زود بیا پــای این منظره قلب پـدرت میریزد ناله ات را که شنیدم نـفسم بـند آمد.. دیــدم ای وای تن محتضرت میریزد بکشم روی زمین پیکر تو میپاشد! ببرم بر سر دوشم کـمــرت میریزد! کاش میشد به عبایی ببرم جسمت را دست سـویت ببــرم بیشترت میریزد شاخ شمشاد من از سم فرس سروشدی که به هرجای بیابان خبرت میریزد..
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال سیدالشهدا با حضرت قاسم علیه السلام
با نقاب بسته هم محـشر کند ابــروی تو یک حرم دل دلربا سرگشته ی گیسوی تو تــا صدای نالــه آمد که عـمـو مُردم بیا همچنان باز شکاری تــاخـتم رو سوی تو ازسر زین گو چگونه برزمین افتاده ای جای نیزه از دو سو پیداست بر پهلوی تو از سرمرکب زدم دست عدوی بی حیا تاکه دیــدم بیـن مشتش کـاکــل گیسوی تو جنگ مغلوبه شده مـادر نگهدارت بود میرسد تنها ز زیــر ســم مرکب بــوی تو پا مکش برخاک کاری برنمی آید زمن میزنی پرپر خجــالت میکـشم از روی تو
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال عبدالله بن الحسن با سیدالشهدا
هر چـند به یـــــاران نرسیدم که بمیرم دیــدار تو می داد امیــدم که بـمـیــرم دیدم که نفس می زنی و هیچ کست نیست من یک نفس این راه دویدم که بمیرم با هر تب افــــــسوس نمردم که نمردم در خون تو این بار دمیدم که بمــیرم با دیدن هر زخـــم تو ای مزرعهٔ زخم از سینه چنان آه کشیدم که بمـــــیـرم می گفتم و مــــی سوختم از نالهٔ زینب وقتی ز تنت نیزه کشــــیدم که بمیرم شادم که در آغوش تو افتاده چو دسـتـم در پای تو این زخم خریدم که بمیرم
: امتیاز
|
 |
|
ترکیب بند عاشورایی
بند اوّل/ از گلوی غمگین فرات پـنـدارم آن‌که پشت فـلـک نـیـز خـم شـود زین غم که پشت عاطفه زان تا ابد خم است یـک نیزه از فـرات حقـیقـت، فـراتراست آن سـر که در تـلاوتِ آیـاتِ محکـم است آه ای فـرات، کـاش تو هـم می گـریـسـتی آسوده، بی خـروش، روان بــهر کـیـستی بند دوم/ نقش کبریا آن شـیـشه برشـکـسته ز سنگ جـفا چـرا وان شب چـراغ در کـف دیـوان رها چرا در کربلا دوباره جـهان عشق را شناخت در کربلا جهان دل خود را دوباره ساخت در کـربـــــلا دوبــاره خـــــدا آدم آفــریـد در کــربـلا حـمـاسـه و غـم بــاهم آفـریـد از صـولـتـی که در نـگـه ان دلـیــر بــود در لـرزه می فـتــاد اگـر جـان شـیــر بـود یعنی که راه شیری او رنگ خون گرفت بند هفتم/ حضرت قاسم بن حسن(ع) آن چـهـرِ بــر فـروخـتـه، مـاهِ تـمـام بــود نو رُسته بود لیـک چو گـل سرخ‌فام بـود همچون بـنـفـشۀ طَبَـــری تـُرد و تازه بود چون مـیوه‌های نـورسِ ناچـیده خام بــود قـدّش کـمـی ز قامتِ شـمـشـیـر، بــیـشـتر گویـی چو ذوالـفـقـارِ عـلی در نیـام بــود گـرما اگرچه شـعـله کش اما بـه روی او چـون بـازتابِ شعــله به روی رُخام بــود چـون سـیبِ اوفـتـاده ز شـاخـه درون آب غرقِ عَـرَق دو گونـۀ آن گل، مـُدام بــود چـشـمــانِ او دو گـوهـرِ تابان و بی‌قـرار در جستجویِ رخصتِ جنگ از امام بـود آخِـر اجــازه یـافـت که جـان را فـدا کـنـد وین رخصت از نگـاه عـمو، بی‌کلام بود بَرجَست بر بُراق و به معراجِ خون شتافت مــیدان، پـلـی به جـانــبِ دارالـسّـلام بـود یک بنـدِ پـای پوش، از او بــرنبسته ماند وین خود برای نسل جـوان یک پـیام بـود قاسم ز شوقِ وصل، سرازپا نمی‌شنـاخت بی شـوقِ حـق، مناسک دل، نـاتـمام بـود زهراست زندگی اگرت بندگی در اوست بند هشتم/ حضرت علی اکبر(ع) جوشن به بر چو آتـش سـوزنـده داغ بـود گویی عرق ز گونۀ خورشـید می‌چـکـیـد در سوی خصم جنگلی از تیغ و نیزه تـیز وز سوی دوست، یوسفی از مصر می‌رسید چــشـمــان آهــوانـۀ او بــا نـگــاهِ شـیـــر رخ چون شکوفه سرخ و لب از تشنگی سپید گویی که از سـیاوش و رسـتم خـدایِ وی زیـبـایی و شـکــوه، دراو بـا هـم آفـریــد می‌رفـت و دیـدگـانِ پــدر بـود ســویِ او کی میتوان که از جگرِ خویش، دل بُرید بر اسبِ چون بُراق، به میدان چو برق رفت زان تـیـغِ حـیـدری، سـپهِ خـیـبری، رمید شـد مـات از رخ شه و آن اسب پـیـلـوار هم لـشـکـر پـیـاده و هـم لـشـکــر ســوار بند نهم/ عقیلۀ بنی هاشم، حضرت زینب(س) زینب چو کوه صولت و چون مه جمال داشت یک بیشه شیر بود که روحِ غزال داشت یک سـیـنۀ نحیـف و شکـیب هــزار داغ؟ غـم، از شُکُـوهِ غم شکنش، انفعال داشت گاهی بــــه آسـمـان نـگه از درد می‌فـکند گویـی ز روزگار، هزاران سـؤال داشت خورشید را چو خنجر کین سر برید، ماه در خیـمۀ شفق چه بگویم چه حال داشـت خـورشــیـدِ او ز نـیـزه بـرآورده بـود سر آن دم که روز، روی به سویِ زوال داشت سهـل است آتـشـی که ز دل می‌کشید سر با خـیـمه چون کند که سَرِ اشتعـال داشت عرفـان، به پـای رفعـتِ او بوسه می‌نهاد بـر شانه‌های عزم، ستون از جلال داشت زینب شـکــوه بـود زنـی بی ستــــوه بود زن بود و هـم تـراز دل و دست کـوه بـود بند دهم/ حضرت ابوالفضل(ع) آن چشــم‌ها که شـرم در آن، ناگزیـر بود تـصـویری از حماسه درونِ حـریر بــود در نیـنوا، درخـششِ آن چهـرِ پــر فـروغ چـون رویش ستـاره، کــنـارِ کـویـر بــود وان پـرتــو مـلایـــم و مـهـتــابیِ وقـــــار در چـهـره ای چـــو هــالۀ ماه مُـنـیر بـود تاریخ شاهد است که آن شهســـوار عشق آزاده ای بـه عـشــقِ بـــرادر اسـیـر، بـود با مـشک، تـشنـه کام بـرون آمد از فـرات سـیــراب شـد ولیک ز بـارانِ تـیـر بــود انصاف را که خصم زبون در مصافِ او حـتّــی برای دشـمـنـیِ وی، حـقـیـر بــود می‌تاخت او به دشمن و من بر لبم شکُفت اندیـشـه ای که پـیـشتـرم در ضمـیـر بــود آغــازِ ســرفــــــرازیِ گــودالِ کـــربـــلا در ژرفــنـا و گــــــودیِ روز غدیـر بـود خـون وفـا به تـیـغ جـفـا ریخت بـر زمین وان تـشـنگی که ماند به‌جا، بی‌نظیر بـود با این زبـان چگونه تـو را میتوان ستود بی بال کـی توان کـه به معراج پر گشود بند یازدهم/ حضرت سیدالساجدین(ع) آری، به روز واقـعــــه بـیـمـار بـــوده ای امــا ذخــیـــره بـهــر دل یـــار بـــوده ای بـا امر حـق بـه فـاجـعـه نزدیک مانـده ای دور از نـگــاه تــیــرۀ اغــیــار بـــوده ای در آن سبک بدن، تب سنگین چه کرده بود کـزآن شـبــانـه روز گـران‌بــار بــوده ای ماندی، وز آن امامت حق زنده ماند و باز در هـر نـفـس شهـیـد به تکـرار بــوده ای در کــربـلا شـگـرف تـرین کـار کرده ای در کـربــلا غـریب تـرین یـار بــــوده ای هـم سـرخـی شـهـادت خـورشیـد دیــده ای هـم چـون شـفـق طلیـعۀ خـون بار بوده ای هم مَـحـمِـلِ شکیـبِ ره عشــق گـشتــه ای هـم هـودج تـحـمّــــلِ دشــوار بـــــوده ای در کــربـلا تــو آن سخــــنِ نـاشـنـیـده ای کـآویـز گـوش خـــلـق بــه ادوار بـوده ای آن روز خور به خیمۀ خود رخ نهفته بود خورشیــد دیگری به دل خیـمه خفتـه بود بند دوازدهم/ سالار شهیدان از بـاده ی نگــه دلِ مــا را خـراب کـــن بر تـاک مـانـده ایـم، تو ما را شــراب کن لـبــریـز بـــادۀ نـگـه تـوسـت خُـــمِّ دهــر مـا را به یک صُراحیِ دیگر، خراب کن بگـشای طُـرّه ای ز سَـرِ زلـفِ مُـشکـبـار کـارِ جـهــان رهـا ز تبِ پـیچ و تـاب کـن ای پرسـشِ نخـستِ خـــداونـد از جـهــان وی پــاسـخِ همــاره، تو عزمِ جـواب کـن طـنـبـورِ روزگار زَنَـد نـغــمـه نـاصواب ای پـنــجـۀ درسـت، تو آن را صواب کن وان را که نـشـنـود ز سَرِ نـی نـوایِ حـق بـا نـغـمــۀ تــلاوتِ قـــرآن، مُـجـاب کــن ای دل به آستــان حـــسـیـنی رهی بجوی دورِ فـلــک درنــگ نـدارد، شـتــاب کـن عمری به نحوِ می زدگان صرف خواب شد بـنـیـان ما ز ریـزش وجـدان خـراب شـد بند سیزدهم/ سالار شهیدان شوق تو بهــر وصل، صبـوری گداز بود در اوج بــا لـهـیـبِ دلـت هـم‌تـراز بـــود یک لحـظـه تا وصـال دگر بـیـشتر نمـاند اما به چـشـمِ شــوقِ تو، عمری دراز بود از جان چو دست شستی وکردی ز خون وضو مـحـراب قـتـلگــاه تـو هــم در نمـاز بـود آن دم که بر گلوی تـو خنجر کشید خصم روحِ تـــو در کـشاکـشِ راز و نـیـاز بـود لبهای تو که غرقۀ خـون بود ازاب جفـا با دوست از وفا همه در رمز و راز بود دشمن به کـشتـن تو کـمر بسته بود، لیک درهــای آسـمـان هـمه روی تـو بـاز بـود هر زخـمِ تـیـر، شورِ جـدا داشت در تَنَـت کـز زخـمـه‌های راه عــراق و حجاز بود ای چهـره ات ز طلعت گـــل دلنــــواز تر روح تو از شـکـوه قــلـل ســرفـــراز تـر بند چهاردم/ ما و سالار شهیدان(ع) گویی ز خُـمِّ مِـهـرِ تو، لب تـر نکـرده‌ایـم این بـاده را نـخـورده و بـاور نـکـرده‌ایـم مـردافـکـن است بادۀ مِهـرِ تــو، لیک مـا زیـن بـاده هـیچ گاه به سـاغــر نـکـرده‌ایم جزمُهر و گِل که بر سَرو بَرجبهه سٌوده‌ایم خاکی دگر ز کـویِ تو بر سـر نکــرده‌ایم در عـشق، از صُـوَر به معـانی نرفـته‌ایـم در مِـهـر، کاـرِ مـیـثـم و قـنـبـر نکرده‌ایم خـود را فـریـفـتـیم بدین دل‌خـوشی که ما بـی حـرمـتـی به پــورِ پـیـمـبر نـکـرده‌ایـم رگ‌های ما زخون توخالی است وین شگفت یک سطر، ما ز خون تو از بر نکرده‌ایم یک عمر همچـو ابر به سوگت گـریـستیم یک لحـظه با حـماسۀ تو سر نــکرده‌ایــم کــار حــمـاسـۀ تـو گـــل آفـریـنـش اسـت تا رستخیز خون تو سـرمشق بیـنش است بند پانزدهم/ ما و سالار شهیدان(ع) شـرمـنـده ایـم، لـیـک به لـطـفـت امیـدوار چون خار مانده‌ایم به ساقِ گل، ای بــهار تنها نه هیچ‌مان ثـمری نیست بـهرِ دوست دستِ تهی به سوی تو داریم چون چـنـار ما چون زمینِ تـشـنـه، تــو ابـر کـرامـتی بـر تـشـنـگــان ز ابـرِ کرامت نَمـی ببـار چون جویبار، ذکرِ تو بر لب، روان شدیم جز سویِ تو کجا رَوَد ای بـحـر، جویبار ای آفـتــاب پــرتــوی از مِـهــر بـرفـروز کز دودمـانِ ســایه بود روز و روزگــار تنها شهید، طعمِ تو با جـان چـشیـده اسـت ای بـادۀ الهیِ خـوشـخــوارِ خـوشــگـوار مــا دُرد نــوشِ خــاک نـشـینِ رهِ تــوئیــم یک جُرعه، کن به خاک نشینانِ خود، نثار آئـیـنـه‌هـای دل ز گـــُنــه پُـر غـبــار شــد شاید ز سوگ تو بتوان شست این غـبـار دست تـوسّـلـی که به ســـوی تــو آوریــم از دامـنِ بـلــنـد خــود ای دوست برمدار لایـق نه ایــم لـیـک ازیـن جـا کـجـا رویـم بـهـتـر هـمـان که باز سـوی کـربـلا رویم
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم با سیدالشهدا
چون میّسر نشـــود فرصت دیــدار شما ما که رفتیم خداوند نگـــــــهـدار شـــما نامتان روی علم بود و زدستــم افـــتـاد کاش برداردش از خاک علمدار شــما جرم عشق است که صیاد چنین بسته مرا اونـــــدانست که مائیم گرفـــــتار شـما خسته بودم اگرم دست به دیواری رفـت ورنه تـــکیه نـکنم جز سر دیوار شمـا دیده پنجره بسته است به دیــدار بهـــار دام پایـــیز کـمین کرده به گلزار شمـا باد هم از نفس افتاده و یــاری نکــــنـد شرح حالی دهد از پیک سر دار شما جان آقا نکــــند تشنــــه بیایـی ایــــنجا آب هم نیست در این شهر طرفدار شما پشت هربام کمین کرده کسی منتظر است سنگها دیده به راهـند بــه دیــدار شمـا آخرین جمله دلدادۀ تان خــواهشی است بــاز گردیــــــد خــداوند نگهـدار شمـا
: امتیاز
|
 |
|
شهادت مسلم بن عقیل علیه السلام
در کوچه گرفتند اگـر دور و بــرش را چیدند اگر زخـــم ترین بــال و پــرش را این ارث علی دوست ترین های قبیله ست جا داشت در این شهر بــبیند اثـــرش را محراب همین پیر زن کوفه چه خوب است تا اینــــــکه به پایان بــرساند سحرش را این بار به جای گره يِ سبــــز نگاهش می بســـت ســر نافله بــــار ســـفرش را این کوفه نشـــینان که گهی بــــام نشینند با سنـــگ شکســتند سـر رهـــگذرش را دلواپس امــــــروزغریبی خودش نیست انداختــــه بر جــاده ي فــــردا نظرش را مشغول زیـــــارت شده آهستــه بـنــالیـد این مرد که بردست گرفته ست سرش را
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت حضرت عباس علیه السلام
ای در شب چشمان تو مهتاب گرفتار دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار گیرایی می، از نفـس شعله ور تـوست در هُـرم لب تـوست میِ نـاب گرفتـار عـالـم بـه نـوا آمــد و بـیـدار نـبـودنـد مـردان ستـم پیـشـۀ در خـواب گرفتار یک مشت فـلان بن فـلان بن فـلانـنـد این لـشکـر مغلـوب به الـقـاب گرفتار این ظاهر امر است ببین اهل حرم را لب تشنه، مصیبت زده، بیتاب، گرفتار تصویر رباب است و لبِ تشنۀ اصغر عکسی کـه شده در قفس قـاب گرفتار این تیر چه تیریست که گردانده علی را چـون مـاهـی افـتاده به قـلاب گرفتار لب تـشـنه لبـهـای تو شـد آب و ندیدند در بـرکـه دسـتـان تو شـد آب گرفتار مژگان تو تعقیب نماز شب قـدر است ای در خـم ابروی تو محراب گرفتار از بس که بلند است حدیث تو ودستت ترسم که شود شعر به اطناب گرفتار مثل تو کسی نیست که این گونه بماند در بـنـد غــم حضرت اربـاب گرفتار
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسین علیه السلام
جاده و اسب مهـیاست، بـیا تـا بـرویـم کـربـلا مـنـتـظر مـاست بـیا تا بـرویم ایـستاده ست به تفـسـیر قـیامـت زینب آن سوی واقـعه پیـداست بیا تا بـرویم خاک، در خون خدا می شکـفـد می بالـد آسمان، غـرق تماشاست بیا تا بـرویـم تیغ، در معرکه می افتد و بر می خیزد رقص شمشیر چه زیباست، بیا تا برویم از سـراشـیـبی تردیــد اگر بر گـردیـم عرش، زیر قـدم ماست بیا تا برویـم دست عباس، به خونخواهی آب آمده است آتـش معـرکه بـرپـاست بیـا تا بـرویـم زره ازموج بپوشـیم و ردا از طـوفان راه ما، از دل دریاست بیــا تا برویـم کاش، ای کاش! که دنیای عطش می فهمید آب، مهریه زهراست بـــیا تــا برویـم چیـزی از راه نمانده ست چرا برگردیم آخر راه، همین جـاست بیا تـا برویـم فرصتی باشد اگر، بازدر این آمد ورفت تاهمین امشب و فرداسـت بیا تا برویم
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم با سیدالشهدا
دل من بــر سر ایــن دار صفایـــی دارد وه که این شهر چه بام و چه هوایی دارد خانه ی پـــــیر زنی خلوت زاویــۀ مــن هرکه شد وحی به او غار حرایــــی دارد شب که شد داد زدم کـوفه مـیا کوفه مـیا مرغ حق دردل شب صوت رسایی دارد پیکرم تا به زمین خورد صدا کرد حسین شیشه از بـــــــام که افتاد صدایـــی دارد پشت دروازه مــرا فاتـحه ای مهمان کن تا بــــــدانند که ایــن کشتــه خـدایی دارد هم سرم بی بدن وهم بدنم بی کـفن است حالم از قسمـــــــــت آینـــــده نمایی دارد دید خورشید کـه در بردن این نامه شدم دست بــــــر دامـن هر ذره که پایی دارد همه از شش جهـتم فیض عظیـمی بردند مسلـــــم اینجا حـرم و کرب وبلایی دارد درجمال تو جلالی است که سرمیخواهد دلبــــر آن است که شمشیر و قبایـی دارد سر تصویر سلامت زشکستم غم نیسـت حُسـن تو بهـــتر از این آینه هـــایی دارد گر بریدند پر و بــــال مرا شکوه چرا؟ قله ی قــــــاف تو سیـــمرغ فــدایی دارد
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم با سیدالشهدا
در کوفه، از وفا و محبت، نشــانـه نیــــست وز مهر و آشتی، سخنــی در میــــانه نیست یا کـــــوفیان نیــــافتــه‌اند از وفــا، نشـــــان یا هیــچ از وفـــا، اثــری در زمـــانه نیـست عکسِ فروغِ دوست بُد و سوی اصــل شـد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسین علیه السلام
منظر دلهـای ماست کرببـلای حـسـین مـرغ دل مـا زنـد پـر به هـوای حـسـین یک نگه کـربلا به بود از صد بهشـت جنت اهل دل است صحن وسرای حسین دیدن باغ بهشـت مـژده به زاهـد دهیـد زاهد و حور و قصور، ما و لقای حسین ملک سلیـمان بود در نـظـرش بی بهــا انـکـه گــدایی کـنـد پــیـش گدای حسین هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زنـد بشنود از قدسـیان بانگ و نـوای حسین چون به عزا خانه اش پا نهی آهسته نه بــال مـلائـک بود فـرش عـزای حـسین خنده کنان می رود روز جزا در بهشت هر که به دنـیـا کنـد گـریـه برای حـسین غم نخورد بعد از این بهر سـرای دگر آن که شکوهی شود نوحه سرای حسین
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم با سیدالشهدا
شبی که دیدۀ خود پـر ســــتاره می کردم برای غـربت دل فکر چاره می کـردم نماز عاشـــــقی مـــــن شکسته شـــد اما سلام بر تــــو ز دارالعـماره می کـردم من از محــــــلۀ آهنــــگران بـی احساس گذر نمودم و دل، پر شراره می کردم
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم علیه السلام
گر بر ســـــر دارم خــــبر از یار بیارید بركشته‌ی مـــن جان دگر بار بیــارید آرید اگر مژده از آن نــــرگس بیـــــمار بهر دل بــــیمار پرستـار بیــــــــارید با آنكــــــه گل بـــاغ وفـــا بوی نكردیـد بر من خبر از آن گل بی‌خـار بیاریــد زان فوج سپاهی كه مـرا بود به همـراه یك بار به غیر از در و دیـوار بیاریــد بیهوده مرا سنگ زنیـد از در و ازبــام من عـــــــاشق جان باخته‌ام دار بیارید خواهید اگــــر عاقبــت عشق ببیــــــنید فـــــردا چو شود روی به بازار بیارید
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال حضرت مسلم با سیدالشهدا
هیچــــکس مثل من اینگونه گرفتـار نشد با شکوه آمده و بی کس و بـی یار نشد حــــال و روز مـــــنِ آواره تماشــا دارد تکیه گاهم بجز این گوشۀ دیـوار نشــد روزه دارم من و لب تشنه و سر گردانم بین این شهر کســــی بانیِ افطار نشـد دست بــر دست زنم دل نِگرام چــه کنم مثل من هیچ سَفیری خجل از یار نشد خواستم تــــــا برسانم بـه تو پیغام ،مـیا پسر فاطمــــه ، شرمنـده ام انگار،نشد گر زنی سینه سپر کرده برایم صد شکر سینه اش سوخته از داغیِ مسمار نشد اهل این شهر همه سنگ زن و سر شکنند میهمانی سرِ سالم سـوی دَربـــار نشـد وای اگر که هـــدفی روی بلنــدی بـاشد دیده ای نیست که با لختۀ خون تارنشد به سر نیزه پریشان شده مویــــــم، امــا خــــواهرم در پی ام آوارۀ بازار نــشد پیکر بــــی سـرم از پا به سر دار زدند ایـــن بلا بر سر من آمـد و تکرار نشد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسین علیه السلام
امشب عجیب خوش دلم از بـوی کربـلا دارد حـسین می وزد از سـوی کـربلا بانگ علی دوباره مرا زنده کرده اسـت انگـار زینب اســت سخـنگوی کـربلا زیـباست کـربلا هـمه در چـشم کاروان خون می چکد اگرچه ز گیسوی کربلا آمد و بـی توجه مــا دل شکـسـته رفـت شـرمـنـده ایـم تــا ابـد از روی کربـلا غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست جاری ست بر غبار زمین، جوی کربلا گویا حـسـینـی شـود امـشب دلم کـه باز دارد حسین می وزد از ســوی کربـلا
: امتیاز
|
 |
|
ذکر سینه زنی واحد سنگین برای ده شب اول محرم
سبک پخش
|
 |
|
ذکر سینه زنی برای ده شب اول محرم 4
مسلم ابن عقیل
گرچه در راهت شرر ، بر دل تنگم زنند گرچه از دیوار و در ، کوفیان سنگم زنند
با لب خونین دعا گوی توأم تا نفس دارم ثنا گوی توأم یا حسین کوفه میا ****** هر که می بیند مرا ، در دیار کوفیــــان یا که دشنامم دهد ، یا زند زخـــــم زبان بس که تنها ماندم ای دلداده ام کودکانم را به قاتل داده ام یا حسین کوفه میا ****** از کبوترهای تو ، کـــوفیــــان پر می برند نوجوانان تو را ، یک به یک سر می برند هلهله بر سوگواران می کنند خیمه ات را سنگ باران می کنند یا حسین کوفه میا **********************
ورودیه کـــاروان می کشـــان ، وارد میخانه شد مـــوسم نوشیدن ، بهتـــرین پیمانــــه شد همره ساقی خماران آمدند کاروان می گساران آمدند آه و صد واویلتا ****** خیمه ها برپا شد و ، میهمان مــــأوا گرفت در کنار خیمه ای ، خواهری احیـــا گرفت میهمان با صد صنوبر آمده میزبان با تیر و خنجر آمده آه و صد واویلتا ****** تا ابوفاضل بوَد ، پاسدار خـیــمـــــه گــاه دختـران آســوده و ، مادران با عزّ و جاه وای اگر دست علمدار افتد خیمه ها در چنگ اغیار افتد آه و صد واویلتا **********************
حضرت رقیه (س) ای سر دور از بدن سر فــــرازم کــرده ای کنــج این ویرانــســرا رو به من آورده ای کرده ای احسان و من در پاسخت خون و خاکستر کنم پاک از رخت یا ابا المظلوم حسین ****** با سر انگشت خود شـــــانه بر مویت زنم با لب خشـــکیـــده ام بوسه بر رویت زنم گرچه نیرویی ندارد پیکرم بسته ام زخم سرت با معجرم یا ابا المظلوم حسین ****** چــشـــم خود واکن را و همرهــــانت را ببین کن تــمــاشـــــــای من و عمه ویران نشین مرحمت کن دیده بگشا ای پدر عمه را نیـــرو بده، من راببر یا ابا المظلوم حسین ********************** حر ابن ریاحی با کمند عشق خود بستــه ای دست مـــرا آبــــرو بخشیده ای این دل پست مــــــرا گرچه من نالایقت هستم حسین هرچه هستم عاشقت هستم حسین یاحسین و یا حسین ****** می کنی خوبی به من گر چه من بد کرده ام با جسارت آمدم ، ره به تو ســد کـــــرده ام گرچه خون کردم دل زینب ولی بگذر از من یا حسین بن علی یاحسین و یا حسین ****** تو مرا شمعی و من بر سرت پــــروانه ام آرزو بــــاشد مــــرا ای می و پیمانــــه ام گرد شمع روی تو بی سر شوم آنقدر سوزم که خاکستر شوم یاحسین و یا حسین ********************** طفلان حضرت زینب (س) بــارالهـــا کن مدد این ز پـــا افــتـــــاده را تا برم بر خیمه گه این دو خواهر زاده را آمده از داغشان جان بر لبم می کشم خجلت ز روی زینبم آه و صد واویلتا ****** دختران یاری کنید کز میان خیمه گـــاه مادر این کودکان می کند بر من نگــــاه چشم زینب را بگیرید ای حرم تا نبیند این دو یار بی سرم آه و صد واویلتا ****** این دو یـــاس پرپرم این دو قرص ماه من دو امـــانت بوده از بــاغبـــــان همراه من گرچه زینب می دهد دلداریی ام من خجل از این امانت داری ام آه و صد واویلتا **********************
عبدالله ابن الحسن کن نگــــاهی ای خدا سوی قربانگـــاه من شــد جـــدا برسیــنـــه ام دست عبدالله من غرقه در خون با لب خشکیده شد پیش چشمم آخرین گل چیده شد آه و صد واویلتا ****** من ز مرگ قــــاسم و مرگ این خونین بدن تا قیــــامت می کنم افـتـخــارم بر حــسن این دو را برمن امانت داده بود عشق من این دو برادر زاده بود آه و صد واویلتا **********************
حضرت علی اصغر (ع) گلفروشم گلفروش غنچه ام پـــرپــــر شده حاجی شش ماهه ام در منــــا بی سر شده حرمله ! این قصدجنگیدن نداشت غنچه خشکیده ام چیدن نداشت لالایی اصغرم ****** مرغ عشق کوچـــکــــم با کسی دشمن نبود حنجرش را طاقت تـیـــر اهــــــریمن نبود او فقتط از تشنگی بی تاب بود چاره اش یک جام کوچک آب بود لالایی اصغرم ****** با نگـــاه آخــــرش هوش من از ســـر ربود تا گــلـــویش پــــاره شد خنده بر رویم نمود تا قیامت از رخش شرمنده ام تا ابد شرمنده این خنده ام لالایی اصغرم **********************
حضرت علی اکبر (ع) از نفس افــتـــاده ام بر سر بــالیـــن تــو جــــان دهم با دیــــدن پیکــــر خونین تو دیده بگشا بر من ای روح تنم من چسان گیرم تو را بر دامنم ای علی اکبرم ****** بس که خنجر خورده بر قامت رعنــــای تو دیده ام هر گوشه ای هر یک از اعضای تو می کشم آهسته دست بر پیکرت ترس آن دارم جدا گردد سرت ای علی اکبرم ****** یوسف در چـــاه من دیده بگشا بر رخـــم یا دعا کن جــــان دهم یا که در گو پاسخم دیده بگشا بر لبم جان آمده کن نظر زینب به میدان آمده ای علی اکبرم **********************
حضرت عباس (ع) گرچه دستم شد جــــدا گرچه بسته راه من ای برادر کن نظــــر سوی قربانگــــاه من کس ندارد گرمی بازارمن کآمده زهرا پی دیدارمن یا حبیبی یا حسین ****** دیگر ای جانـــا به من بسته راه چــــاره شد هم ســـرم بشکسته هــم مشک آبم پــــاره شد غرقه در خون با سر بشکسته ام دیده ی خونین به راهت بسته ام یا حبیبی یا حسین ****** نه غـــم دستـــم بود نه غـــم پیشـــانــــی ام نــــوح من بنــمــا نــظــر بردل طوفانی ام ای برادرمن گرفتار توأم من فقط دلتنگ دیدار توأم یا حبیبی یا حسین **********************
شب عاشورا بــاغبـــان در مــاتــم گــلــشن خشکیده اش در غـــم بـــی آبـــی بــــاغ ماتـــم دیده اش گلشن شاداب او پژمرده بود تشنگی تاب از گلانش برده بود آه و صد واویلتا ****** کـــودکــــان تشنه لب از عطش رفت تابشان بر ســر دوش عــمـــو بــوده مشک آبشان آه و واویلا که با شیون رباب می دود در خیمه ها دنبال آب آه و صد واویلتا ****** دیده از روی حسین بر نــــدارد خــــواهرش دارد از فـــردای خود لرزه از پا تا ســـرش وای اگر خورشید فردا سر زند اهرمن بر یار او خنجر زند آه و صد واویلتا **********************
شام غریبان بس که هجـــــرانت زده آتشم ای مــــاه من خیمه گــــاه آتش گــــــرفت از شرار آه من سر بر آر ای غیرت الله و ببین زینبت گردیده خاکستر نشین ای دل آرامم حسین ****** دیــدی آخـــر کــربـــلا هستــی زینب ربود عـــاقبت دست فــلــک از توام دورم نمود کن تماشا زینب افسرده را کن نظر طفلان سیلی خورده را ای دل آرامم حسین ****** چون عـــدویت سد شده بین ما با جــســـم تو عشق بــــازی می کنیم یا اخـــــا با اســــم تو مابه عشق تو اسیریم یا حسین کن دعا ما هم بمیریم یا حسین ای دل آرامم حسین
: امتیاز
|
 |
|
ذکر سینه زنی برای ده شب اول محرم ۳
مسلم ابن عقیل
سر گذارم به دیوار کوفه ــ می روم سوی بازار کوفه ــ میهمان مانده و دار کوفه من غریبم غریبم ، من غریبم غریبم آه ، من و ماه و ستاره ــ من و دار العماره ــ من و تیغ قناره وای ، یابن الزهرا حسین جان (۳ ) ****** مانده در سینه ام کوه دردی ــ دیدی آخرتو با من چه کردی ــ کار مهمان شده کوچه گردی من غریبم غریبم ، من غریبم غریبم من ، دل به موی تو بستم ــ آخر از پا نشستم ــ بسته شد هر دو دستم وای ، یابن الزهرا حسین جان (۳ ) ****** صحبت از اشک و آه تو باشد ــ صحبت از روی ماه تو بـاشد ــ صحبت از قتلگاه تو باشد در کجایی حبیبم ، در کجایی حبیبم وای ، از وفا کوفه دور است ــ روی تو غرق نور است ــ حرف کنج تنور است وای ، یابن الزهرا حسین جان (۳ ) ****** هر کجا حرف پیر و جوان است ــ صحبت از طفل شیرین زبان است ــ هر کجا حرف تیر وکمان است ای امام غریبم ، ای امام غریبم آه ، صحبت از ماه پاره است ــ صحبت از گاهواره است ــ صحبت از شیر خواره است وای ، یابن الزهرا حسین جان (۳ ) **********************
حضرت رقیه (س) عمه شــــام غــم من سر آمد ــ عـمه مهـمـان من با سر آمد ــ عمه بابایم از در، در آمد عمه بابا خوش آمد ، عمه بابا خوش آمد وای ، شده ام هم زبانش ــ بسته جا نم به جانش ــ پام و دادم نشانش وای ، ابتا یابن الزهرا (۳ ) ****** عمه دیـدی تو ماه منیـرم ــ کمکـم کن از او رو بگیـرم ــ در کنار سرش من بمیــرم عمه بابا خوش آمد ، عمه بابا خوش آمد وای، گر ببیند شب تار ــ دور چشمان خونبار ــ دست من را به دیوار وای ، ابتا یابن الزهرا (۳ ) ****** کنج ویرانه دارد تمـاشـا ــ روی جـانانه دارد تماشـا ــ شمع و پروانه دارد تماشا دیده بگشا پدر جان ، دیده بگشا پدر جان وای غصه من همینه ــ اگر عمه ببینه ــ سر تو رو زمینه وای ، ابتا یابن الزهرا(۳ ) ****** یتیمی من که زوده بابا جـون ــ مگه جرمت چی بوده بابا جون ــ چرا لبهات کبوده بابا جون دیده بگشا پدر جان پدر جان ، دیده بگشا پدر جان پدر جان آه ، تو رو هر سو کشوندن ــ روی نیزه نشوندن ــ کی موهاتو سوزوندن وای ، ابتا یابن الزهرا (۳ ) ********************** قاسم ابن الحسن کسی مثل تو پیـدا نمی شه ــ درد قـاسـم مداوا نمی شه ــ چشم قاسم دگر وانمی شه ای عمو جان عمو جان، ای عمو جان عمو جان وای ، ای همه آرزویم ــ ای همه آبرویم ــ می چکد خون ز مویم وای ، ای عمو جان عمو جان (۳ ) ****** خون من می چکد روی دامن ــ بین چسان گشته این سینه ی من ــ می زنم دست و پا پیش دشمن ای عمو جان عمو جان، ای عمو جان عمو جان آه ، من شهیدم عمو جان ــ رو سپیدم عمو جان ــ قد کشیدم عمو جان وای ، ای عمو جان عمو جان (۳ ) ****** ای مسیـحا ببین نیـمه جانـم ــ تـو بیا یـار ابـرو کمانــم ــ تیر دشمن گرفته نشانم ای عمو جان عمو جان، ای عمو جان عمو جان آه ، مانده ام بین لشگر ــ شده ام مثل اکبرــ تو عبا هم بیاور وای ، ای عمو جان عمو جان (۳ ) ****** خون ز هـر دیده افشانده ام من ــ قصه عشق تو خوانده ام من ــ دیده بر رآه ، تو مانده ام من ای عمو جان عمو جان ، ای عمو جان عمو جان آه، روی تو روی بابا ــ می روم سوی بابا ــ می رسد بوی بابا وای ، ای عمو جان عمو جان (۳ ) ********************** حضرت علی اکبر (ع) می چکد خون ز چشم تر من ــ لرزه افتاده بر پیکر من ــ شد بیابان پر از اکبر من شبه پیغمبر من ، شبه پیغمبر من آه ، تا که پر خون قمر شد ــ تا به نیزه سپر شد ــ علی پاشیده تر شد وای ، ولدی ای علی جان (۳ ) ****** داغ مه روی خیمه چه سخت است ــ داغ خوشبوی خیمه چه سخت است ــ بردنش سوی خیمه چه سخت است لاله پرپر من ، لاله پرپر من آه ، ماه ، کنعان لیلا ــ شده ای اربأ اربا ــ شده خم قد بابا وای ولدی ای علی جان (۳ ) ****** شده مولا ز داغ تو مجنون ــ دل غمینم ز جسم پراز خون ــ دل صد پاره ام گشته محزون ماه صد پیکر من ، ماه ، صد پیکر من آه ، پسرم دیده بگشا ــ کن پدر را تماشا ــ که من افتادم از پا وای ولدی ای علی جان (۳ ) ****** در خسوفی تو ای ماه خیمه ــ ماه خیمه ببین آه خیـمه ــ تو نشانم بده رآه خیمه گل از خون تر من ، گل از خون تر من آه ، دل من را شکستی ــ به رویم دیده بستی ــ مونس من تو هستی وای ولدی ای علی جان (۳ ) ********************** حضرت عباس (ع) گل ام البنیـن در کجایی ــ ماه روی زمین درکجایی ــ بگو ای نازنین در کجایی یا اباالفضل ، یا اباالفضل آه ، ای امیر سپاهم ــ همه پشت و پناهم ــ کن مرا یک نگاهم وای ، یا ابا الفضل ابا الفضل (۳ ) ****** بی تو دیگر پناهی ندارم ــ بی تو من تکیه گاهی ندارم ــ بی تو دیگر سپاه ی ندارم یا اباالفضل ، یا اباالفضل آه ، کن تکلم تو با من ــ دل من را تو مشکن ــ من و لبخند دشمن وای ، یا ابا الفضل ابا الفضل (۳ ) ****** بی تو جان من ازپیکرم رفت ــ بی تو نوراز دو چشم ترم رفت ــ بی تو دشمن به سوی حرم رفت یا اباالفضل ، یا اباالفضل آه ، چشم زینب پر آب است ــ حرف شام خراب است ــ حرف بزم شراب است وای ، یا ابا الفضل ابا الفضل (۳ ) ****** لب گشا و بگو مادرم کو ــ تو بگو مادر اطهرم کو ــ صید بشکسته بال و پرم کو یا اباالفضل ، یا اباالفضل آه ، هستی ما گرفتی ــ جان ز صحرا گرفتی ــ بوی زهرا گرفتی وای ، یا ابا الفضل ابا الفضل (۳ ) ********************** وداع امام حسین (ع) ای دل و دلبرم خدانگهدارــ یوسف مادرم خدانگهدار ــ شاه ، بی لشکرم خدانگهدار ای حسین جان ، حسین جان آه، وای بعد از امامم ــ فکر بازار شامم ــ سنگ بر روی بامم وای ، سیدی یا حسین جان (۳ ) ****** من که بر گیسوی تو اسیرم ــ یا دعا کن که من جان بگیرم ــ یا دعا کن که بی تو بمیرم ای حسین جان ، حسین جان وای، من و هر تار مویت ــ من و مهتاب رویت ــ من و زیر گلویت وای ، سیدی یا حسین جان (۳ ) ****** ماه ، شبهای من خدانگهدارــ ذکر لبهای من خدانگهدار ــ یار تنهای من خدانگهدار ای حسین جان ، حسین جان آه ، ماه روی زمین کو ــ ساقی نازنین کو ــ یل ام البنین کو وای ، سیدی یا حسین جان (۳ ) ****** می روی ای همه بود و هستم ــ کن تماشا که از پا نشستم ــ عطر قرآن بود روی دستم ای حسین جان ، حسین جان وای ،غربتم می پسندند ــ بی تو بر ما بخندند ــ بی تو دستم ببندند وای ، سیدی یا حسین جان (۳ )
: امتیاز
|